فدامی در نیمه جنوبی بخش فورگ و در 125 کیلومتری شهرستان داراب در مسیر بندرعباس قرار گرفته فاصله آن تا مرکز استان فارس 380 کیلومتر است ، دهستان آبشور به مرکزیت فدامی، شامل دشت، میان کوهی که نیمه شرقی آن را زمین های شوره زار و غیر قابل کشت و نیمه غربی آن را باغات نخلستان فرا گرفته، می شود که رود شور این دشت را در امتداد شرقی- غربی طی می نماید. بنابراین اصلی ترین عامل سیرابی منطقه این رود است.

      حمام ده کهنه فدامی یکی از آثار باستانی واقع در دهستان آبشور است که مختصات جغرافیایی این اثر عبارتست از: طول جغرافيايي ˝369΄12 ˚28  ، عرض جغرافيايي ˝377´08˚055 و ارتفاع از سطح دریا 776 متراست این اثر مربوط به قرون متاخر اسلامی بوده و به دلیل قرار گرفتن در نزدیکی روستای متروکه ده کهنه بدین نام مشهور است. نوع بهره برداری این اثر در گذشته خدماتی- بهداشتی و امروزه متروکه می باشد.که در مقاله حاضر با توجه به پژوهش های قادر شیروانی در سال1387 به معرفی آن می پردازیم.

این اثر در بخش غربی دهستان آبشور، در شرق ارتفاعات فدامی و در فاصله 500 متری از شهر فدامی، در جنوب شرقی این شهر  واقع شده است و رودخانه شور در فاصله 300 متری شمال شرق آن می گذرد. در اطراف اثر بقایای روستای قدیمی معروف به ده کهنه وتعدادی نخل کهنسال به چشم می خورد0  .این حمام دارای پلان مستطیل شکل به طول 7/18 و عرض 5/11 متر است که در راستای طولی شرقی- غربی قرار دارد. بخش درونی حمام شامل دو فضای تقریبا 8 ضلعی گنبد دار و اتاقکهای اطراف میباشد که این فضاهای گنبد دار هر کدام دارای 4 ایوان کوچک در 4 طرف خود می باشند، ایوان ها دو به دو بصورت قرینه اند. این حمام دارای یک ورودی در شرق بوده که به یک هشتی کوچک باز می شود. با توجه به پلان اثر، احتمالا فضای گنبد دار نزدیک به ورودی حمام به عنوان سربینه یا رختکن و دیگری گرمخانه که در بخش میانی آن واقع شده است. گنبدها تقریبا با شکل و ابعاد یکسان و دارای ارتفاع 2 متر، قطر داخلی 5 متر و ضخامت جداره 30 تا 50 سانتی متر می باشند که هر یک از گنبدها در بخش فوقانی و مرکزی خود دارای یک نورگیر با قطر 50 سانتی متر می باشند. مصالح بکار برده شده در ساخت بنا، قلوه سنگ، گچ، شفته آهک است. فضای داخل بنا گچکاری و با مقرنسی های ساده تزئین شده است. گنبدها با روش کاربندی استوار شده و اتاقکهای اطراف با  طاق های جناقی مسقف شده اند. ضخامت دیوار ها 80 سانتی متر است. کف این بنا حدود 2 متر پائین تر از سطح زمین های اطراف است. در قسمت انتهایی حمام، یک فضای مستطیل شکل که جداره داخلی آن با شفته آهک اندود شده جهت ذخیره آب حمام مورد استفاده قرار می گرفته است. آنچه از این اثر باقی مانده، در حال حاضر از وضعیت ایستایی نسبتا مناسبی برخوردار است، اما با توجه به قرار گرفتن آن در نزدیکی روستا و مصالح بکار برده شده در اثر، اقدامات حفاظتی جهت جلوگیری از تخریب، ضروری است.با توجه به آنچه ذکر گردید، به جز مواردی معدود که بخشهائی از سقف بنا و همچنین گچکاری بنا تخریب شده، سیما و چهارچوب اصل بنا چندان آسیبی ندیده است.

نگارننده در ادامه بیان میکند ،چرا گذر زمان اتفاقات و حوادث و نیز پیامد های زمان  این گونه معماری های دیدنی با پیشینه تاریخی را به دست ویرانی سپرده اند . ای کاش از دیر زمان مردم و حتی مسئولین به فکر می افتادند که این آثار را برای بشریت قرن اخیر و نیز برای آیندگان حفظ می کردند که خود حاکی از فرهنگ و تمدن گذشته می باشد البته نا گفته نماند که هنوز هم می توان به فکر افتاد و نسبت به مرمت و باز سازی آن آثار اقدام نموده ٬ به امید آن روز …